Lanzarote, jak wszystkie Wyspy Kanaryjskie, powstała jako efekt procesów geologicznych związanych z tworzeniem się Oceanu Atlantyckiego, które rozpoczęły się w mezozoiku. Wszystkie te niezwyłe formy geologiczne, obecne na wyspie zostały uformowane przez wybuchy wulkanów, które rozpoczęły się 1 września 1730 roku pomiędzy godziną 21.00 i 22.00. Tak opisuje przebieg całej sytuacji, ksiądz Andres Lorenzo Curbelo z miasteczka Yaiza "(...) wieczorem nagle ziemia się otworzyła... Z jej wnętrza wynurzyła się potężna góra z której szczytu wydobywały się płomienie". Opisał on pierwsze dni najpotężniejszych erupcji wulkanicznych na Lanzarote. W ciągu kolejnych 6 lat, 25 wulkanów nieustannie toczyło lawę, zalewając nią żyzne pola i zmuszając mieszkańców południowej części wyspy do ucieczki na północ lub na inne wyspy archipelagu (w tym okresie licząca 5 tyś. mieszkańców populacja zmniejszyła się o połowę). Ostatnie erupce wulkaniczne na tym terenie miały miejsce w 1824 roku. W 1974 roku, dzięki staraniom C. Manrique, zalany lawą teren o powierzchni ponad 5 tyś. hektarów przekształcono w Parque Nacional de Timanfaya. Wakacje, które były najwspanialsze w moim życiu, spędziłam chodząc pomiędzy tymi niezwykłymi formami i czując się jak na Marsie! Dodatkowo na wyspie jest bardzo wietrznie co tylko podkreśla urok wyspy ponieważ nie jest tam aż tak gorąco
